બાળક

આમ તો હોય છે રાજા બાળક,
સદા રહે તરોતાજા બાળક.
મળે તક થોડી પણ ક્યાંયે,
ખોલે જ્ઞાન-દરવાજા બાળક.
કોઈનું ન ચાલે એની સામે,
એવા કરે તકાજા બાળક.
મીઠેરી એક મુસ્કાન આપીને,
ચહેરા કરી દે સાજા બાળક.
‘સાગર’ એનો જુઓ તો દબદબો!
ચાહકો બનાવી લે જાજા બાળક.
– ‘સાગર’ રામોલિયા

હે, ગઝલ!

હે, ગઝલ! મને તારા જેવો બનાવી દે!

ઝાઝી નહિ, તો એકાદ ‘વાહ’ અપાવી દે!

કોઈનું ડોલે મન, તો મસ્તક કોઈનું ડોલે,

મુજમાં એવી હળવી લહેર વહાવી દે!

એવી મોહિની તારી, સૌ કોઈ ડૂબે એમાં,

બૂંદ એમાંનું એકાદ, મુજમાં ટપકાવી દે!

કેમ આવી શકું તારા જાદુના તોલે?

નાની પણ, જાદુઈ છડી પકડાવી દે!

‘સાગર’ છે નામ મારું, તોયે હું વામણો,

કોઈ નહિ તો મુજને મુજમાં સમાવી દે!

- ‘સાગર’ રામોલિયા

આવ! (ગઝલ)

કોઈ ને કોઈ બહાને આવ!

થનગનતા તું તાને આવ!
સંભળાશે સૂરીલું સંગીત,
આવ, સરવા કાને આવ!
સરળ છે આ રસ્તો સીધો,
ભલેને તું બેધ્યાને આવ!…
બારી, બારણાં, દીવાલ નથી,
મુજ મનના મકાને આવ!
‘સાગર’ની દુનિયા અલગારી,
ઊંચેરા અરમાને આવ!
– ‘સાગર’ રામોલિયા

हम तो जीना चाहते है

हम तो जीना चाहते है,
लेकिन कौन मौका देते है?
कुछ नया करते है,
तो पागल ठहरा देते है.
हमारा तो क्या?
हम तो ठहरे राही,
दूसरो को गिराने में,
खुद को ही गिरा देते है.
- ‘सागर’ रामोलिया

दूसरो की क्या कहे

दूसरो की क्या कहे
     हम तो अपनी कहते हैं,
डर नहीं किसी का
     हम तो खुद से डरते हैं,
इस जहां के समंदर में
     हरदम आगे बढते हैं.
- ‘सागर’ रामोलिया

shukriya