જિંદગી

સ્વાદને પારખવાનું ચૂકી જિંદગી,
હતી ભલેને આ ખધળૂકી જિંદગી.

આગળ વધવા માર્ગ લીધો સાંકડો,
ઘસાઈને બની ગઈ ભૂકી જિંદગી.

આંકડા લગાવ્યા ને ફસાયા સટ્ટામાં,
'ભાઈ'ના ઘેર ગીરવે મૂકી જિંદગી.

ઉકરડા છે દરેકના મોટા ભોમિયા,
ગધાની પૂંછડી જેવું ઝૂકી જિંદગી.

'સાગર' મારી બલાને સમજાવે કોણ?
આધુનિકતામાં બની સૂકી જિંદગી.

- 'સાગર' રામોલિયા

સતત

ભમરો બનીને ખોતર્યા કરે સતત,
લેંઘાની ધૂળ થઈ ખર્યા કરે સતત.

ગાળોના વરસાદથી ભરાય નદીઓ,
તેમાં ડૂબીને રોજ મર્યા કરે સતત.

સુગંધ ફેલાવવાનું નસીબમાં નથી,
દુર્ગંધ ભેગી લઈ ફર્યા કરે સતત.

માનવજીવન જીવતાં ન આવડયું,
ઢોર બની ગંદકી ચર્યા કરે સતત.

‘સાગર' ઠરીઠામ થવા મોકો ન મળે,
બલા અહીં ઉચાળા ભર્યા કરે સતત.

- ‘સાગર' રામોલિયા

શિખામણ

એક બાજુ દારૂ, એક બાજુ કોલા,

એથી તો શરીર થઈ ગયાં પોલાં.

જવાની જગ્‍યાએ ફેંકયા હોય બોંબ,

પછી જયાં જાય ત્‍યાં ખાય હડદોલાં.

વ્‍યસન કામ ન કરવાનું થયું,

કરવું પડે કામ તો ખાય ઝોલાં.

આવે જરૂરિયાતે કરી મોં વીલું,

પછી તારે ને મારે કેટલાં તોલાં!

મન કહે ‘સાગર' હદમાં રહે,

હદ બહાર કૂતરાં છોડે ગોલા.

- ‘સાગર' રામોલિયા

મળે છે

જન્મોના તપે આ અવતાર મળે છે,
પાંચ ૠતુની વાટે બહાર મળે છે.

જોયા વિના દિન-રાત કરતાં કામ,
એવાને આ જગમાં આહાર મળે છે.

જિંદગી આખી કાંટામાં પડયા રહે,
એવાને મરણે ગુલઝાર મળે છે.

સારા બનવા જેઓ મથે જગતમાં,
ડગે ડગે એને ખાંડાધાર મળે છે.

જીવતા સામે નજર ન થતી હોય,
અંતે એવાને કાંધિયા ચાર મળે છે.

'સાગર' જે તડપે એને કોઈ ન મળે,
અમુકને માણસો ધરાર મળે છે.

- 'સાગર' રામોલિયા