નથી ખબર આ કયા જનમના ફેરા છે,
હાસ્યની નગરીમાં રોતલ ચહેરા છે.
હાસ્યની નગરીમાં રોતલ ચહેરા છે.
કલ્પનાના રસ્તે કેમ વધું હું આગળ,
જોઉં છું આગળ તો કવિઓના ઘેરા છે.
જોઉં છું આગળ તો કવિઓના ઘેરા છે.
આખા નગરમાં કાંસકાનાં કારખાનાં,
રહેનાર તેમાં બધાં જ ટાલકેરા છે.
રહેનાર તેમાં બધાં જ ટાલકેરા છે.
શેર શરૂ થયા પે’લા સાંભળ્યું ‘વાહ, વાહ’,
માની લીધું ત્યારે બધાં જ અદકેરા છે.
માની લીધું ત્યારે બધાં જ અદકેરા છે.
‘સાગર’ બલાએ સજાવી છે મહેફિલ,
પરંતુ તેમાં બેઠેલા બધા બહેરા છે.
પરંતુ તેમાં બેઠેલા બધા બહેરા છે.
- ‘સાગર’ રામોલિયા