(ગુજરાત સાપ્તાહિક તા.૨૯/૧૧/૧૯૯૨માં છપાયેલ)
માનવમાંથી કવિ થયો, બદલી તેં રફતાર,
નિર્જીવને સજીવમાં જોઈ કાઢ્યો તેં એનો સાર.
પથ્થરોને બોલતા જોયા, જાણ્યો તેં એનો વિચાર,
આકાશ-પાતાળને ખૂંદતા તને ન લાગી વાર.
દેહ તારો ઘરમાં ને મન કરે સમુદ્ર પાર,
જરાક ન બેસ ત્યાં વિચારોની આવે વણજાર.
વિહંગ સાથે નભે ઊડ લઈ કલ્પનાનો આધાર,
વાગ્યા કાંટાને કીધો તેં મઘમઘતો ગુલઝાર.
પહોંચી શક્યું ન આકાશે કોઈ, રસ્તો સૂનકાર,
કલ્પનાની પાંખે ઊડી, બન્યો પ્રથમ પોં'ચનાર.
સૌ ચાલે સરળતાથી, તેં ઉપાડ્યો મનમાં ભાર,
સ્વપ્નોની સેજમાં તેં જોયો ઈશ્વરનો દરબાર.
માગીશ ન કશું પ્રભુ પાસે, કર એક કરાર,
કે બધા કવિઓને ગુજરાનનો દે અધિકાર.
- 'સાગર' રામોલિયા
માનવમાંથી કવિ થયો, બદલી તેં રફતાર,
નિર્જીવને સજીવમાં જોઈ કાઢ્યો તેં એનો સાર.
પથ્થરોને બોલતા જોયા, જાણ્યો તેં એનો વિચાર,
આકાશ-પાતાળને ખૂંદતા તને ન લાગી વાર.
દેહ તારો ઘરમાં ને મન કરે સમુદ્ર પાર,
જરાક ન બેસ ત્યાં વિચારોની આવે વણજાર.
વિહંગ સાથે નભે ઊડ લઈ કલ્પનાનો આધાર,
વાગ્યા કાંટાને કીધો તેં મઘમઘતો ગુલઝાર.
પહોંચી શક્યું ન આકાશે કોઈ, રસ્તો સૂનકાર,
કલ્પનાની પાંખે ઊડી, બન્યો પ્રથમ પોં'ચનાર.
સૌ ચાલે સરળતાથી, તેં ઉપાડ્યો મનમાં ભાર,
સ્વપ્નોની સેજમાં તેં જોયો ઈશ્વરનો દરબાર.
માગીશ ન કશું પ્રભુ પાસે, કર એક કરાર,
કે બધા કવિઓને ગુજરાનનો દે અધિકાર.
- 'સાગર' રામોલિયા
