મૃત્યુ (અછાંદશ)

આમ તો
હવાને કોઈ
રોકી શકતું નથી,
પણ
સમય
પૂરો થાય ત્યારે
હવા
ખુદ રોકાય જાય છે,
તેનું
નામ
આપી દીધું
મૃત્યુ.....

-'સાગર' રામોલિયા

પતંગ ઊડે-પડે

પહેલા ખુદને પતંગની જેમ ઉડાડે,
ને પછી દોર કાપીને ચત્તોપાટ પછાડે.

ઈર્ષાની આગમાં નિરંતર રહે બળતો,
નજીકમાં જાય તેને ભયંકર દઝાડે.

ખાવી છે કેરી ને આંબે ચડવું પણ નથી,
ક્રોધે ભરાય ને પછી મૂળને જ ઉખાડે.

વાંદરાની જેમ છલાંગો મારતો ફરે,
ઊંઘતાને સળી કરી અચાનક જગાડે.

બીજાંને ભગાડવા છે હોશિયાર 'સાગર',
પણ બલા તેને પૂંછડી પકડી ભગાડે.

- 'સાગર' રામોલિયા

ભોગવતાં ફળ

કદીક કામ લાગી જાય બાપનું ફળ,
ને કદીક પછાડી જાય પાપનું ફળ.

ઉડાઉગીરી કરી લાભ ક્દી' ન થાય,
સંકટે કામ લાગી જાય માપનું ફળ.

કોઈના આત્માને ન દુભાવવો કદીયે,
શાંતિથી ન રહેવા દેતું શાપનું ફળ.

નામ ખાટી ગયેલાનાં કામ ઝટ થાય,
કદીક વટ પાડી જતું છાપનું ફળ.

સૂર્ય અગનજ્વાળાથી બાળતો પાણીને,
આવે વરસાદ, ફળે જો તાપનું ફળ.

'સાગર'સારા બનવાનો મળે છે દંડ,
ભોગવતાં રહેતાં કાપાકાપનું ફળ.

- 'સાગર' રામોલિયા

આ નગરમાં

આ અટવાયું નગર આ નગરમાં,
દમીયેલ બધાં ઘર આ નગરમાં.

ચતુર ને ચંચળ છે અહીંના લોકો,
મુંડે અસ્તરા વગર આ નગરમાં.

કહો કાનાને અહીં ચક્ર નહિ ચાલે,
કંસ છે બંદૂકધર આ નગરમાં.

ઊભરાતું કીડીયારું રેંકડીઓમાં,
મોંઘેરા છે સ્વાદવર આ નગરમાં

'સાગર' કરી છે બલાએ બાપામારી,
મારો ખોવાયો છે વર આ નગરમાં.

- 'સાગર' રામોલિયા