કરીને એ ઉધારી ખૂબ, ભાગીને છુપાયો છે,
ઘણી જગ્યા છુપાયો ને ગમાણેથી વળાયો છે.
અહીં માગે તહીં માગે, બધે માગે બધે ભાગે,
ભરીને ફાંદ પડ્યો છે, છતાંયે ક્યાં ધરાયો છે?
પછાડે પગ, હલાવે ડોક, ગાંડી દોટ મૂકે એ,
કહે ચાલાક પોતાને, ‘ઢ’ તો તોયે ગણાયો છે.
‘સ’ તો સંગીતનો જાણે નહીં ને રાગડા તાણે,
ગધેડા કાન ઢાંકે, રાગ એવો તો રચાયો છે.
રહે મન માખ જેવું, ડંખ સૌને મારતો ‘સાગર’,
ઘણો દોડ્યો છતાંયે, જાળમાં પૂરો ફસાયો છે.
- ‘સાગર’ રામોલિયા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો